Μελέτη ανάπλασης ζώνης πρασίνου κατά μήκος των Βυζαντινών Τειχών

5212 προβολές

Πρόκειται για μια ζώνη που καθορίζεται κατά μήκος της εσωτερικής περιμέτρου των τειχών(σχ.1), η οποία σύμφωνα με όλα τα ρυμοτομικά διατάγματα για την Άνω Πόλη (από εκείνο του 1933 έως το ισχύον σήμερα), χαρακτηρίζεται περιοχή προς απαλλοτρίωση για τη δημιουργία κοινόχρηστου ελεύθερου χώρου με σκοπό την προστασία και ανάδειξη του μνημείου- τείχους. Είναι η ζώνη που στις αρχές του 20ου αιώνα φιλοξένησε πολλά κτίσματα που κατασκευάστηκαν μετά την έλευση των προσφύγων στην πόλη

 

Πρόκειται στην πλειονότητά τους, για μικρές στενομέτωπες κατοικίες «εν σειρά» που δημιούργησαν ένα συνεχές μέτωπο προς τον δρόμο. Η μορφολογία τους, το μέγεθός τους και η αρχιτεκτονική τους δεν τα κατατάσσει στην κατηγορία των αξιόλογων κτιρίων της Άνω Πόλης.

Ωστόσο στο σύνολό τους δίνουν ένα ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό χαρακτήρα στην περιοχή, κυρίως όμως εκφράζουν τις συνθήκες και τον τρόπο ζωής μιας σημαντικής περιόδου της νεοελληνικής ιστορίας και ενός ιδιαίτερου τμήματος του πληθυσμού, των προσφύγων.

Οι κατόψεις των κτισμάτων αυτών είναι παρόμοιες. Στο εξαιρετικά επίμηκες οικόπεδο, συνήθως η κυρίως κατοικία αναπτύσσεται προς τον δρόμο ενώ κάποιο βοηθητικό κτίσμα στο πίσω μέρος του οικοπέδου, προσκολλάται στο ίδιο το τείχος χρησιμοποιώντας το ως δομικό στοιχείο.

Το ενδιάμεσο τμήμα του οικοπέδου παραμένει μικρός αύλειος χώρος απ΄ όπου εξασφαλίζεται ο αερισμός και φωτισμός των κατοικιών. Σε λιγότερες περιπτώσεις τα κτίρια είναι μεγαλύτερα, διώροφα και με κάποια προσπάθεια ογκοπλασίας των όψεων.

Τα περισσότερα από αυτά έχουν εγκαταλειφθεί καθώς από άποψη μεγέθους, κατάστασης κτιρίων και εξυπηρετήσεων δεν εξασφαλίζουν τις στοιχειώδεις συνθήκες διαβίωσης.

Η εφαρμογή του ρυμοτομικού σχεδίου σημαίνει την απαλλοτρίωση των ιδιωτικών ιδιοκτησιών και την κατεδάφιση των υπαρχόντων κτισμάτων, εκτός των κηρυγμένων ως διατηρητέων κτιρίων.

Για τους ίδιους λόγους και επιπλέον εξαιτίας της κακής κατάστασης των κτιρίων όπου δεν εξυπηρετούνταν πια οι ανάγκες και οι βασικές συνθήκες κατοίκησης, οι νεότεροι κυρίως κάτοικοι άρχισαν να εγκαταλείπουν τα παλιά κτίσματα και να μετακινούνται στην κάτω πόλη.