Νέο Δημαρχείο
ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΑ ΧΩΡΟ (ΚΤΙΡΙΑ ΜΟΥΣΕΙΩΝ)
Α. Συνθετικός
Η θετική συνέχεια του νέου Δημαρχείου με το Βυζαντινό Μουσείο επιτυγχάνεται:
Α) Με την σημαντική οπισθοχώρηση της οικοδομικής του γραμμής για την δημιουργία του μεγαλύτερου δυνατού «χώρου αναπνοής» μεταξύ των δύο κτιρίων.
Β) Με τον περιορισμό του ύψους της πτέρυγας του Δημαρχείου περίπου στο ύψος αυτής του Βυζαντινού Μουσείου.
Γ) Με την πρόβλεψη δύο σημαντικών κενών -διάφανων- ζωνών θεώρησης του Βυζαντινού Μουσείου από τους επισκέπτες του Δημαρχείου.
Δ) Με την επαναδιατύπωση της μορφολόγησης του συνόλου της όψης προς το Βυζαντινολογικό Μουσείο, που μετατρέπεται από ισχυρό όριο προς την πλευρά του Μουσείου (όπως προβλεπόταν στον διαγωνισμό) σε θετική ανοιχτή κιονοστοιχία προς αυτό. Έτσι η όψη αυτή όχι μόνο «βλέπει» συνολικά το Μουσείο αλλά ανοίγεται και στην ίδια την πόλη. Ζωντανεύει τον ενδιάμεσο χώρο παρέχοντας στον πολίτη την δυνατότητα παράλληλης με αυτήν πορείας – περιπάτου κατά μήκος της κιονοστοιχίας που προαναφέρθηκε.
Β. Μορφολογικός
Όπως και η πρόταση του διαγωνισμού, έτσι και η λύση της εφαρμογής, συνδυάζει, μέσω των υλικών κατασκευής της, σύγχρονες απόψεις για την αρχιτεκτονική (όπως π.χ. εκφράζονται στο «μοντέρνο» Αρχαιολογικό Μουσείο του Πατρόκλου Καραντινού) με αναφορές σε πρωτογενείς διατάξεις που ιστορικά παρουσιάστηκαν στον τόπο μας όπως με ποιο εικονογραφικό και οπωσδήποτε διαφορετικό τρόπο συμβαίνει με το Βυζαντινό Μουσείο του Κ. Κρόκου.
Έτσι το ανεπίχριστο επεξεργασμένο μπετόν χρησιμοποιείται και παρουσιάζεται ως σύγχρονη κατασκευή για την συγκρότηση του στατικού φορέα (βλ. Βυζαντινό Μουσείο) ενώ εκτεταμένα φέροντα στοιχεία τοιχοπετασμάτων διαμορφώνονται με μαρμαρεπένδυση σε διάταξη «χτισμένων» δόμων (όπως παρουσιάζεται και στον διαγωνισμό). Το χρώμα της μαρμαρεπένδυσης είναι ωχρό ,γαιώδες, με τελική υφή αδρή ματ, μέσω επεξεργασίας ‘’κτυπήματος” του μαρμάρου.
