Γ’ Βραβείο διαγωνισμού ανάπλασης Πλ. Ελευθερίας

1457 προβολές
Γ’ Βραβείο – κωδικός συμμετοχής LA26190416

Αρχιτεκτονική Μελέτη: ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΛΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ, ΗΡΩ ΜΠΕΤΡΑΚΗ, ΦΩΤΕΙΝΗ ΑΔΡΙΜΗ, ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑΚΗΣ, αρχιτέκτονες μηχανικοί
Φυτοτεχνική Μελέτη: ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΠΑΡΜΠΟΥΤΣΗΣ, γεωπόνος
Ηλεκτρο-μηχανολογική Μελέτη: ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΜΑΝΤΑΣ, μηχανολόγος μηχανικός
Σύμβουλοι: ΕΛΕΝΗ ΠΑΓΚΑΛΟΥ, αρχιτέκτων τοπίου, ΜΑΝΟΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ, πολιτικός μηχανικός

     
     

Locus Amoenus

O λατινικός αυτός λογοτεχνικός όρος περιγράφει έναν ευχάριστο, εξιδανικευμένο τόπο, συνήθως ένα πράσινο λιβάδι ή μικρό δάσος, με βασικά στοιχεία τα δέντρα, τη χλόη και το νερό. Ο τόπος αυτός απαντάται σε περιγραφές πλήθους συγγράματων (Όμηρος, Βιργίλιος, More, Shakespeare, κ.α.) και είναι πάντα προφανείς οι συνεκδοχές στον κήπο της Εδέμ, στο βιβλικό Παράδεισο, στα Ηλύσια Πεδία. 

Απεικονίζεται ως ένας τόπος ατέρμονης ευδαιμονίας, που αποπνέει ασφάλεια και άνεση, αποστασιοποιημένος από τον υπόλοιπο κόσμο και το εντατικό περιβάλλον της πόλης, ένα καταφύγιο από τις διαδικασίες του χρόνου, της θνητότητας και της φθοράς. Αυτός ο “χλοερός τόπος”, είναι είτε ο τελικός προορισμός, είτε το μέρος που αποσύρονται για ανάπαυση, περισυλλογή, φιλοσοφικές συζητήσεις και αναθυμήσεις.

Κεντρική ιδέα της πρότασης είναι η εισαγωγή ενός τοπίου εναλλακτικού, ενός locus amoenus, στο κέντρο της πόλης, η δημιουργία μιας “όασης”, έμμεσα αποστασιοποιημένης από το αστικό περιβάλλον που θα προσφέρει στους κατοίκους και στους επισκέπτες δροσιά, χαλάρωση και αναψυχή.

Το μέγεθος της πλατείας επιτρέπει τη δημιουργία ενός δημόσιου χώρου που μπορεί να είναι συγχρόνως ενδοστρεφής και εξωστρεφής προς το αστικό περιβάλλον, ήρεμος και ζωντανός, χαλαρός και εντατικός. Φυσικά και αρχιτεκτονικά στοιχεία, επιτυγχάνουν το επιλεκτικό φιλτράρισμα του άμεσου περιβάλλοντος, προσφέροντας εναλλαγές στις δράσεις, στις αισθήσεις, στη χωρική κλίμακα και σημασία.

…δείτε το πλήρες κείμενο της πρότασης ››› 


Κρίση Επιτροπής Διαγωνισμού

Η λύση οργανώνεται από την φύτευση ενός πυκνού καννάβου δένδρων σε τμήμα της πλατείας ορίζοντας ένα εκτεταμένο πεδίο προς την θάλασσα και αφήνοντας ένα μικρότερο προς την Μητροπόλεως.

Έτσι η κεντρική πλατεία χωρίζεται σε τρία άνισα μέρη: τον κήπο με τον κάνναβο των δένδρων, ένα μικρότερο ενδιάμεσο ανοικτό πλάτωμα στην περασιά της Καλαποθάκη και ένα χώρο παράλληλα στην οδό Μητροπόλεως ο οποίος καλύπτεται με ιδιαίτερα έντονο γραμμικό στέγαστρο.

Η μετάβαση από το ένα τμήμα στο άλλο θεωρείται ασθενής. 


Ειδικότερα:

– Η μετάβαση από την δεντροφυτευμένη περιοχή προς τη βόρεια πλευρά της πλατείας θεωρείται ασθενής
– Η ανάπτυξη της πλατείας σε ένα επίπεδο και η υψομετρική διαφορά προς την οδό Νίκης ενισχύουν την ενιαία αντίληψη του χώρου και διευκολύνουν τη θέα της θάλασσας προστατεύοντας από τις οχλήσεις.
Η διάταξη των νέων δέντρων διαμορφώνει μια ενδιαφέρουσα περιοχή υψηλού πρασίνου χωρίς να αναιρεί την αστικότητα της πλατείας και να διασπά την ενιαία υπόσταση του δαπέδου, παρά το ότι δεν υπάρχει ιδιαίτερη επεξεργασία στις άλλες δύο περιοχές.
Η πρόταση διαχειρίζεται με ευαίσθητο τρόπο την ανάπτυξη του δαπέδου συσχετίζοντας μαλακά και σκληρά υλικά.
Η παρουσία του διαμήκους στεγάστρου παράλληλα με την οδό Μητροπόλεως μολονότι ενδιαφέρουσα είναι έντονη και προβληματική σε σχέση με τα υπάρχοντα υψηλά δέντρα