Η περιοχή μελέτης
Η περιοχή, σε επαφή με το ανατολικό όριο του ιστορικού κέντρου της πόλης, αποτελεί μία από τις πιο ενδιαφέρουσες «εκτός των τειχών» περιοχές του κέντρου της Θεσσαλονίκης, με πληθώρα αρχαιολογικών, πολιτιστικών μνημείων και πρασίνου που της προσδίδουν υπερτοπική σημασία.
Ωστόσο, παρά την ιδιαιτερότητά της, η περιοχή αφενός δεν έχει αξιοποιηθεί κατά το μέγιστο των υφιστάμενων δυνατοτήτων σε ό,τι αφορά την ανάδειξη των χαρακτηριστικών της και το άνοιγμά της στο κοινό της πόλης και αφετέρου επιβαρύνεται ιδιαίτερα από τη διαμορφωμένη κυκλοφοριακή κατάσταση.
Η συνολική έκταση της περιοχής μελέτης ανέρχεται σε 145 στρέμματα. Από την περιοχή απουσιάζει πλήρως η κατοικία και κυριαρχούν οι ειδικές χρήσεις.
Το μεγαλύτερο τμήμα της περιοχής μελέτης καταλαμβάνεται από εκτάσεις που έχουν χαρακτηριστεί ως αρχαιολογικοί χώροι ή μνημεία. Η περιοχή μελέτης οριοθετείται δυτικά από τα Ανατολικά Βυζαντινά και Ρωμαϊκά Τείχη, που είναι εγγεγραμμένα στο Χάρτη της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Unesco, ενώ περιλαμβάνει:
– τα Κοιμητήρια Ευαγγελιστρίας, Διαμαρτυρομένων και Αρμενικής Κοινότητας, που είναι χαρακτηρισμένα ως ιστορικά διατηρητέα μνημεία,
– το Νοσοκομείο «Άγιος Δημήτριος» που είναι χαρακτηρισμένο ως έργο τέχνης μαζί με τον περιβάλλοντα χώρο του,
– τους «Κήπους του Πασά», χαρακτηρισμένοι ως έργο τέχνης και ιστορικό διατηρητέο μνημείο και
– το Μηχανουργείο Αξυλιθιώτη, χαρακτηρισμένο ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο.
Επίσης, στην περιοχή μελέτης υπάρχουν ενδείξεις για ύπαρξη αρχαιοτήτων που καθιστούν όλη την περιοχή υπό καθεστώς αυστηρού ελέγχου όσον αφορά την κάθε είδους εκσκαφική δραστηριότητα, καθώς εντάσσεται στα όρια του εκτεταμένου ανατολικού ρωμαϊκού – παλαιοχριστιανικού νεκροταφείου της πόλης.
Σύμφωνα με το ισχύον Γ.Π.Σ., κυρίαρχη χρήση γης είναι εκείνη του αστικού πρασίνου, εντός της οποίας παρεμβάλλονται τοπικά οι χρήσεις εκπαίδευσης / αθλητισμού, περίθαλψης και πρόνοιας
